Naar aanleiding van de vorige Vrije-Interpretatie over het weigeren door de classis Den Haag van de geloofsbrieven van de plaatselijke Christelijke Gereformeerde Kerk, Zoetermeer, kwamen er verschillende reacties. Sommige van die reacties betwisten de inhoud van het blog dat sprake is van een onbevoegd besluit. Als tegenargumenten werden daarbij naar voren gebracht dat er in het kerkrecht bewust weinig is geregeld, zodat de kerken ruimte hebben om zelf oplossingen te zoeken voor voorkomende gevallen.

Op 30 augustus jongstleden heeft de classis Den Haag van de Christelijke Gereformeerde Kerken onder meer het besluitgenomen “dat de band tussen de kerk van Zoetermeer en de classis gedurende de voornoemde impasse wordt opgeschort door vooralsnog de geloofsbrieven van de kerk van Zoetermeer niet meer te aanvaarden en de ambtsdragers uit de kerk van Zoetermeer derhalve vooralsnog niet met last en macht te kunnen toelaten als afgevaardigden op de classisvergadering, tot de generale synode 2024 heeft besloten inzake de revisieverzoeken ‘vrouw en ambt’, dan wel tenzij de kerkenraad op zijn besluit terugkomt”. Het besluit is in strijd met de kerkorde en in strijd is met de beginselen van gereformeerd kerkrecht en het betreft daarom dan ook een nietig besluit.

Op 19 juli 1773 wordt door negen predikanten uit de negen ‘protestantse’ provincies (Noord Brabant en Zuid Limburg ontbreken) verklaard ‘wij getuigen met onderteekening onzer handen’ dat zij ‘met alle nauwkeurigheid hebben toegezien, dat in deze nieuwe berijming niets mogte voorkomen eenigszins strijdig met de aangenomene leer der Gereformeerde Kerken, zooals die naar Gods Woord in den Heidelbergschen Catechismus, de Belijdenisse des Geloofs en de Canones van de Synode Nationaal, te Dordrecht in de jaaren 1618 en 1619 gehouden, vervat is; gelijk wij ook in gemoede verklaaren dat in deze berijming niets gevonden wordt in het allerminst afwijkende van de bovengemelde Formulieren van eenigheid’.

In de vorige Vrije-Interpretatie is geconcludeerd dat het besluit, van de Particuliere Synode van het Westen van de Christelijke Gereformeerde Kerken van 5 juli 2023 om deputaten 49 K.O. op te dragen het besluit van 29 juni 2022  namens haar uit te voeren door de samenwerkingsgemeente Hilversum te vermanen, nietig is. Op de vorige Vrije-Interpretatie is uiterst kritisch gereageerd, maar zonder enige onderbouwing van die kritiek, ondanks herhaald aandringen om die felle kritiek met feiten te onderbouwen.

Een ‘unicum’ noemt ds Den Butter in het Reformatorisch Dagblad van 11 juli 2023 het besluit van de Particuliere Synode van het Westen van de Christelijke Gereformeerde Kerken om zelf de samenwerkingsgemeente te Hilversum te vermanen en deputaten ex artikel 49 K.O. op te dragen dit besluit uit voeren. Hieronder zal aangetoond worden dat dit PS besluit nietig is, omdat het PS besluit in strijd is met het kerkrecht, de kerkorde, maar ook in strijd met de beginselen van gereformeerd kerkrecht.