De uitspraak van de Voorzieningenrechter waarin de Staat is veroordeeld om artikel 8 lid 1 en 3 Wbbbg ( Wet buitengewone bevoegdheden burgerlijk gezag) per omgaande buiten werking te stellen , waardoor ook de Tijdelijke regeling vervalt, zal voor het kabinet een grote tegenvaller zijn.

Verbazend dat er onder Tweede Kamerleden tumult is ontstaan over het feit dat belastingzaken niet voor gefinancierde rechtsbijstand in aanmerking komen. Dat is namelijk de regel. Dat geldt dus ook voor zaken die voortkomen uit de toeslagenaffaire. De suggestie dat sprake zou zijn van machtsmisbruik lijkt ver gezocht, omdat de regel niet is ingevoerd vanwege de toeslagenaffaire, maar reeds bestond. Kamerleden die rechtsbescherming in hun portefeuille hebben zouden dat toch eigenlijk moeten weten.

Verschillende media, waaronder de NOS, berichten inmiddels dat private schuldeisers de oproep van de staatssecretaris om schulden kwijt te schelden negeren.

In het Kamerdebat over het aftreden van het kabinet als gevolg van de toeslagenaffaire maakte staatssecretaris Van Huffelen de Tweede Kamer duidelijk dat het ondoenlijk zou zijn om in overleg te treden met alle schuldeisers van gedupeerden. Dat zou te tijdrovend zijn om met schuldeisers tot afspraken te komen. In haar beantwoording van vragen, wekte zij de indruk dat het vooral te ingewikkeld wordt omdat de insteek van het maken van afspraken met schuldeisers vooral gericht zou zijn op het kwijtschelden van schulden.

Terecht dat staatssecretaris Van Huffelen alle overheidsschulden kwijtscheldt van slachtoffers van de toeslagenaffaire. Zoals in de vorige Vrije-Interpretatie opgemerkt, is, heeft een voorschot op compensatie alleen echt zin als gedupeerden eerst schuldenvrij zijn. Anders is de kans reëel dat het dweilen met de kraan open is, wordt en zal blijven. Zodra schuldeisers immers kennis nemen dat hun schuldenaar compensatie heeft ontvangen, zullen zij proberen hun vordering te innen. 

Ondanks dat het kabinet demissionair is, wil het de compensatie regelen voor de slachtoffers van de toeslagenaffaire. Dat blijkt in de praktijk nog niet zo eenvoudig. Zelfs het voorschot van € 30.000,- dat het kabinet toezegde eind december vorig jaar, is nog steeds niet uitgekeerd. Dat kan nog wel tot mei dit jaar duren voordat het voorschot is uitgekeerd. 

De toeslagenaffaire eist haar politieke tol nu Lodewijk Asscher zijn conclusie heeft getrokken en het leiderschap en daarmee het lijsttrekkerschap van de PvdA heeft teruggegeven. Voor een dergelijke beslissing is de nodige moed nodig, zeker omdat een aantal dagen terug hij nog van oordeel was dat hij, ondanks zijn betrokkenheid bij de toeslagenaffaire als minister, de geschikte persoon was als lijsttrekker van de PvdA. Voor de misstanden heeft hij ruiterlijk zijn excuus aangeboden.

Er is de nodige commotie ontstaan over een terugvorderingsbesluit van de gemeente Wijdemeren, omdat de bijstandsgerechtigde wekelijks boodschappen van haar moeder ontving en zij hierover de gemeente niet had ingelicht. Door een aantal politici is hierop verontwaardigd gereageerd. Daarbij werd ook een link gelegd met de toeslagenaffaire.

Het blijft lastig; de door de overheid afgekondigde lockdown maatregelen die niet gelden voor kerken, omdat grondrechten onder andere de vrijheid van godsdienst waarborgen. Het is een uitdrukking van het beginsel van de scheiding tussen kerk en staat. Of en in hoeverre kerken maatregelen nemen, is als uitgangspunt aan de vrijheid van de kerken overgelaten. De overheid beperkt zich tot het geven van dringende adviezen. De vrijheid die kerken grondwettelijk hebben, brengt voor kerken tegelijkertijd een verantwoordelijkheid met zich mee.

Op 6 november 2020 wees de Hoge Raad een arrest waaruit bleek dat de partijbedoeling geen rol speelt bij de vraag of een overeenkomst moet worden gekwalificeerd als arbeidsovereenkomst. Uit een eerder arrest van de Hoge Raad - Groen/Schoevers - is de indruk ontstaan dat de partijbedoeling van belang is voor de vraag of de overeenkomst een arbeidsovereenkomst is; de zogenaamde kwalificatievraag. In het recente arrest heeft de Hoge Raad verduidelijkt dat aan de kwalificatie van de overeenkomst de voorvraag, zijnde de vraag welke rechten en plichten partijen zijn overeengekomen, vooraf gaat.