Komende week vergadert de generale synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken opnieuw en staat ook de samenwerking met andere kerken op de agenda. In het bijzonder zal het daarbij gaan over de samenwerkende en samenwerkingsgemeenten. Commissie 4 doet in haar rapport 8 daartoe voorstellen. Die voorstellen zijn in feite wijzigingen op de voorstellen die DOE heeft gedaan omtrent de samenwerkingsovereenkomst en de handreiking verkiezing ambtsdragers. De voorstellen dienen de kerken en in het bijzonder de samenwerkende en samenwerkingsgemeenten in het geheel niet.

Misschien dat u er niet zoveel mee hebt, dat kan best, maar ik wil u niet onthouden dat er in Dronten afgelopen zondagmiddag een wonder is gebeurd. Weliswaar zullen de meeste Drontenaren er niks van gemerkt hebben, maar een paar honderd mensen hebben het meegemaakt. Nee, het klopt de media hebben er geen grote aandacht aanbesteed, eigenlijk helemaal niet, maar dat is niet verwonderlijk. Het was ogenschijnlijk geen opzienbarend wonder, namelijk. Een wonder waar u bij geweest moest zijn om het te kunnen ervaren. Een wonderlijke ervaring eigenlijk.

Inmiddels is de generale synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken afgesloten. Deze synode heeft een aantal teleurstellende besluiten genomen die theologisch, kerkrechtelijk en praktisch bezwaarlijk zijn. Beginselen van kerkrecht zijn met voeten getreden en het kerkrecht is verkeerd toegepast.

De Volkskrant berichtte dat uit het nieuwste voortgangsrapportage aan de Tweede Kamer blijkt dat de hersteloperatie voor toeslagenouders volledig vastloopt. Het lijkt erop dat de toeslagenaffaire geen einde kent, maar telkens opnieuw tot nieuwe problemen en frustraties leidt. De door de overheid gekozen oplossing is ook dusdanig bureaucratisch dat het misschien ook niet zo verwonderlijk is dat deze affaire zich niet laat oplossen. Ook lijkt het een kosten verslindende operatie te worden.  Het is slecht voor de gedupeerden, maar ook voor de overheid zelf. Waar het vertrouwen in de overheid en politiek al laag is, zal deze trage afwikkeling daarin zeker geen verbetering brengen.

Het synodebesluit van de generale synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken waarbij de ambten voor vrouwen gesloten blijven, wordt in de praktijk door plaatselijke kerken genegeerd. Een aantal plaatselijke kerken handhaven hun openstelling en aantal andere plaatselijke kerken hebben na het synodebesluit alsnog de ambten opengesteld voor vrouwen en daaraan metterdaad uitvoering gegeven. Dat is op zichzelf een ongelukkige situatie en het helpt ook niet in het onderlinge vertrouwen tussen de kerken, maar dat geldt in feite ook voor het synodebesluit zelf. Voorstanders van dat besluit wijzen er steevast op dat het synodebesluit door de meerderheid rechtsgeldig is genomen en dat het negeren van dat besluit kerkelijke ongehoorzaamheid is. Bovendien is het bezwaar dat als synodebesluiten genegeerd kunnen worden de generale synode voor die kerken kennelijk van geen betekenis is. Hoewel het begrijpelijke bezwaren zijn, berusten zij toch op een hardnekkig misverstand. Dat misverstand staat mogelijk er ook aan in de weg om de verschillen in opvatting, hoe moeilijk ook, toch te overbruggen.