Het is misschien sterk aangezet, maar Forum voor Democratie lijkt, bij monde van haar partijleider, Thierry Baudet, verdacht veel op een vijfde colonne. Niet voor niets dat tegenstanders van Baudet, onder andere op social media, hem tegenwoordig regelmatig landverrader noemen. Dat is uiteraard een beladen begrip en een ernstige beschuldiging waarmee met terughoudendheid en zorgvuldigheid zou moeten worden omgegaan.
In de discussie over vrouw en ambt binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken doet zich een opmerkelijk fenomeen voor. Zowel voor- als tegenstanders van de openstelling van ambten lijken het er over eens dat de kwestie vrouw en ambt niet raakt aan de kern van het Evangelie. Dat brengt tegenstanders tot de conclusie dat daarom voorstanders zich bij het meerderheidsstandpunt behoren neer te leggen, terwijl het voorstanders ertoe brengt tegenstanders op te roepen om de openstelling te verdragen. De redeneringen raken in de kern hetzelfde punt namelijk dat vrouw en ambt geen kerkscheuring rechtvaardigen.
Eigenlijk is het ongelofelijk dat de classis Zwolle van de Christelijke Gereformeerde Kerken tijdens hun voortgezette vergadering van afgelopen woensdag zich opnieuw hebben bezig gehouden met de openstelling van de ambten door de kerkenraad van Zwolle. Nog verbazingwekkender is dat sprake is van openlijke kerkpolitiek omdat het Zwolse revisieverzoek ongegrond verklaard is, terwijl dat kerkrechtelijk onterecht is.
Met het benoemen van vrouwelijke ambtsdragers zetten gemeenten de ‘Kerkelijke eenheid” op het spel, aldus het Reformatorisch Dagblad naar aanleiding van uitspraken van de particuliere synode van het Westen van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Kennelijk is dat de kern van de zaak; dat het benoemen van vrouwelijke ambtsdragers de kerkelijke eenheid op het spel zou zetten. Het is een curieus argument, immers het zijn de tegenstanders van de openstelling, die zinspelen - en aansturen op een kerkscheuring en daarbij het kerkrecht inzetten om hun kerkpolitiek kracht bij te zetten. Afgaande op de verslaggeving van het Reformatorisch Dagblad is er sprake van innerlijk tegenstrijdige en feitelijk onjuiste weergave van feiten en omstandigheden.
Aldus Jezus in Johannes 10. Het is een oud en geliefd beeld om predikanten en ouderlingen de herders van de gemeente te noemen en de gemeenteleden de schapen. Foute herders zijn dieven en rovers zegt Jezus ook nog, maar foute schapen kent Jezus niet. Wel dolende en in de steek gelaten schapen. Laten we dat beeld van herders en schapen eens toepassen op het kerkelijk leven Anno Domini 2022 binnen de CGK. Maar eerst een stukje reformatorisch erfgoed.
Meer dan vijf en twintig jaar geleden hoorde ik Prof W. van 't Spijker op een lezing in Den Haag uit de losse pols een typering geven van hoe de gereformeerde kerken omgaan met de ingewikkelde relatie tussen plaatselijke gemeente en de diverse gremia van het kerkverband. Hij zei: het is altijd een slingerbeweging. Nu eens verwacht men alle wijsheid, richtingaanwijzing en gezag van de plaatselijke gemeente (kerkenraad), dan weer verwacht met leiding en stuur van het kerkverband. Het ziet er naar uit dat de 'top' van het CGK kerkverband steeds meer gezag en bevoegdheid naar zich toe trekt. Ten koste van de plaatselijke gemeente met haar kerkenraad. Dit is het model van de synodale kerkregering. Terwijl het basisprincipe van het gereformeerde kerkrecht toch moet zijn dat de kerkenraad het 'hoogste' gezag heeft in de plaatselijke gemeente. Of men dit het presbyteriale kerkrecht noemt, tegenover het synodale zegt niet zo veel. Punt is dat duidelijk moet worden wie kan en mag vaststellen wat waarheid is volgens het Evangelie en wat wijsheid is volgens deze waarheid.
Reactie toevoegen