Het heeft er de schijn van dat de standpunten van het Christelijk Gereformeerd Beraad steeds meer radicaliseren naarmate inhoudelijk gefundeerde kritiek op hun standpunten wordt geleverd. Onlangs reageerde het Beraad op een op Twitter gedeelde blog van dr. Bert Loonstra met meningen en standpunten die het gesprek binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken niet verder helpen, maar bovendien, en dat is er erger, achteloze kerkleden op het verkeerde been zetten.

In de vorige Interpretaties ‘Ken je mij’ is aannemelijk gemaakt dat de stelligheid waarmee het studierapport van de Christelijke Gereformeerde Kerken concludeert dat, op grond van de Gereformeerde Schriftbeschouwing, homoseksualiteit zonde is en er geen bewijs is dat een andere uitleg mogelijk is, minder vanzelfsprekend is dan het studierapport doet voorkomen. Er zijn meer en andere argumenten, zoals David J. Murphy in zijn artikel “More evidence Pertaining to “There Females” in Romans 1:26” en professor David Fredrickson in zijn artikel “Natural and Unnatural Use in Romans 1:24‒27 duidelijk maken. Zij bieden een andere invalshoek die ruimte laat voor een andere interpretatie van Romeinen 1:18-27.

In het Reformatorisch Dagblad van 8 oktober 2022 brengt ds Van Vulpen in zijn opiniebijdrage onder meer naar voren dat vrijwel elke kerkenraad die vrouwen als ambtsdrager heeft bevestigd hierop zou zijn aangesproken door revisie en appel. Vervolgens stelt hij dat, ondanks de ingediende revisieverzoeken, de bevestiging van vrouwelijke ambtsdragers gewoon doorging, terwijl een revisieverzoek of appel schorsende werking heeft van het besluit om vrouwelijke ambtsdragers te bevestigen.

In de vorige Vrije-Interpretaties is aandacht gevraagd voor de bevoegdheden die meerdere vergaderingen volgens het gereformeerd kerkrecht toekomen. Aanleiding voor deze aandacht is de opvatting die binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken lijkt te bestaan, die het standpunt verdedigt dat meerdere vergaderingen, zijnde classis, particuliere synode en generale synode, ook bevoegd zouden zijn om, in een uiterste noodsituatie, een gehele kerkenraad te schorsen en uiteindelijk af te zetten.